Trigger warning: Dit bericht gaat over een miskraam.
Ik herinner me een moment aan het begin van het starten van mijn praktijk, een vrouw die net de dag voor het bezoek aan mij een miskraam had gehad. Haar baas had haar een cadeaubon voor een massage toegeschoven om even wat ontspanning te nemen en dan de week erop verwachtte hij haar weer.
Ze zei, hij heeft gelijk, ik heb niks en ik heb ook niks om voor te zorgen. “Ik zorg nu even voor mezelf” zei ze standvastig “hij heeft gelijk misschien werkt zo´n massage wel en dan kun jij misschien wel gewoon even die energie weghalen. En kan ik volgende week gewoon weer aan het werk”
Maar de massage had haar dichter bij zichzelf gebracht. Ze had gevoeld, nog veel meer gevoeld en ze was in een diepere laag gekomen. Ze kwam vanaf dat moment elke week, om te voelen, te doorvoelen en samen te kijken naar dat wat het allemaal teweeg bracht; Hormonen, pijn zowel lichamelijk en als mentaal, omgeving, naasten die geen begrip hadden, verdriet. Ze nam de tijd en meldde zich ziek.
¨Ziek?¨ had haar baas gezegd. Hij was heel kwaad geworden. Ook dat bleek allemaal deel van de depressie en zware gevoelens waar ze steeds verder inzakte. Zo´n twee jaar geleden na een enorme weg van onderzoek in haar lichaam en in haar verleden, nam ik afscheid van haar als cliënt van mijn praktijk. Drie jaar na haar eerste bezoek. En wat is 3 jaar* van je leven als je daarmee een hoop shit opruimd. Daardoor liefdevoller, zonder stress, dicht bij jezelf en lichter kan leven?
We werkten aan haar basis, aan zoveel meer dan ¨alleen¨ het verlies van haar kindje. Want ze verloor dat kindje niet voor niks, dat voelde ze. Met elk thema wat we aanraakte, kwam er zoveel pijn en verdriet omhoog. Ze groeide in haar energie. Stap voor stap. En nu inmiddels 6 jaar verder, heeft ze een fijn gezin met een kindje en een leeft ze veel dicht bij zichzelf. Ze koos voor de baan waarvan ze droomde. Ik appte haar laatst eens, om te vragen hoe het ging. Ze zei; ¨men ik voel me zoveel lichter. En ik voelde de afgelopen jaren hoeveel ellende en shit ik al die jaren heb meegezeuld. Bedankt voor alles¨ Daar word ik dus mega blij van, hierin zit mijn passie, mijn echte goud. Jou te laten voelen hoeveel jij waard bent en hoe fijn het is om op weg te zijn naar een lichter, ontspannender en liefdevol leven”
Wat mag jij nu eindelijk eens gaan loslaten?
- Iedereen doet dingen op zijn/haar eigen tempo. De ene heeft een enorme rugzak en de ander veel minder. Iedereen neemt de tijd. Wat ik hiermee wil zeggen is, je ruimt niet op, heelt en geneest (diepe) wonden niet in 3 weken, het heeft tijd nodig. En soms kan er veel omhoog komen en moet je door rauwe moeilijke gevoelens. Het levert je een berg aan energie op, vrijer leven, dichter bij jezelf en werkt toe naar “succes” op jou manier.